All posts by faux bijoux

Έρωτος περιγραφή

15/06/2011Uncategorizedfaux bijoux

Μου παραγγέλνεις θα σε δω κάπου σε μιαν άκρη
μα όλο κύκλους κάνω στην ακτή σου.
Δεν είναι θάλασσα εδώ που μ’έστειλες
το σημείο του Βορρά η βελόνη μου δεν δείχνει
έχει καμακωμένα ψάρια στις ακτές
κομμένα πλοκάμια πεταμένα
σκόρπια μελάνια
χτένια από σουπιές
τρύπια κλαδιά απ’τις βροχές

μυρίζει Γκρι και Εσπερινός.

Πού είναι τ’αλμιρίκια που ταξες
πού είναι οι Γκρεμοί που γεννούνε θάλασσες
όταν ο ήλιος ανατέλλει
γιατί δεν λυσσούν τα Κύματα τη πέτρα να σκαλίσουν
γιατί τα βότσαλα δε στρώνουνε τον δρόμο;

τα πόδια απ’το καψιμο χίλια χρόνια μπροστά τώρα θα ήταν.

Η άμμος είναι χώματα,
οι πέτρες σου ασβέστης.
Στο βάλτο που με κύκλωσες
αναζητώ το Μπλε

Τι ανόητη που είμαι, να μην δω τα δίχτυα από νωρίς
δεν είναι θάλασσα εδώ που μ’έστειλες.

Και τώρα,
έτσι που στέκομαι μόνη στην ακτή με τη βελόνη στο χέρι, νοσταλγώ θαλασσινό αέρα
τραγούδια μακρινά να κουβαλά
από ακρόπρωρα στις κορυφές Κυμάτων.
Με αυτή τη μυρωδιά στο νου γυρνάω να βρω μιαν άκρη,

Μα όλο κύκλους κάνω στην ακτή σου.

(Ιούνης’09)

Ιούλης

18/06/2010Uncategorizedfaux bijoux

η ανατολή του ήλιου το πρωί ,
πρωί πρωί, ιούλης μήνας
σε κάποιο δώμα με αυτούς που έφυγαν κι αδειάσαν τη ζωή μας.
Εκεί που τώρα θα γυρνούν αυτοί που φύγαν και δεν το ‘παν,
φαίνεται τραβήξαν μια γραμμή πάνω στα ονόματά μας.

Δικασμένοι τα βράδυα να γυρνάμε, ώσπου να ξημερώσει
πίσω να κοιτάμε μείναμε,
πού κάναμε το λάθος
κι ύστερα με τη σειρά μετράμε…

μία βραδυά χωρίς εσένα
δύο πρωινά είπες θα’ρθω
τρία μεσημέρια λείπεις
τέσσερα απογεύματα, αργά πια, σε ψάχνω
πέντε τζιτζίκια μέσ’ τη γη
έξι πεταλούδες πνιγμένες στη στέρνα,
εφτά καρδερίνες ψώφιες στο κλουβί
οχτώ γαρυφαλλιές μαραμένες στις γλάστρες
εννιά “ίσως”,
δέκα … το βράδυ,
τόσο πια αργά.
Μέσα στον λογαριασμό
ήρθε και η νύχτα,
Κάτω απ’ το κόκκινο φεγγάρι
όλα να μαυρίζουν.

Και μέσα στη νύχτα
πάλι απ’την αρχή
κάνω το λογαριασμό
“ένα αστέρι”
“δύο αστέρια”
“τρία αστέρια”
“τέσσερα”
“πέντε”
“έξι…”
και πάλι απ’την αρχή
μέχρι το πρωί μένω να μετρώ άγρυπνη,
ένα τα λάθη, δύο τα αστέρια

ιούλης μήνας σ’ένα δώμα.

τουαλέτες παλατιών

09/01/2010Διάφοραfaux bijoux

Στο τέλος του διαδρόμου υπέρλαμπρων παλατιών παράγεται έργο.
Απ’ τον πρώτο όροφο παρακολουθούν
καθρέφτες και λαμπάδες.
Ανυπεράσπιστοι νάνοι κυλιούνται στα πατώματα,
χτυπάνε σε αιχμηρές γωνίες κρεβατιών.
Τζογαδόροι φιλοσοφούν εκ μέρους του βασιλιά,
ρίχνοντας ζάρια στον τοίχο.

Πολύφωτα φωτίζουν τα ανάκτορα,
ακόμα και στις τουαλέτες με τις χρυσές λεκάνες.

Η παραγωγή στις τουαλέτες αυξήθηκε. και οι βώθροι
ξανανιώνουνε λίγο πριν την επανεκλογή. και οι υπηρέτες
θαυμάζουν χάσκωντας απολαυστικά,
αστραφτερές αηδίες που κοίτονται στον πάτο της λεκάνης.
Ανασύρουν την τροφή για τα μάτια
και την ειρήνη της μύτης
και την εκθέτουν στην ατέλειωτη σειρά αγαλμάτων του κήπου.

Το βράδυ που σβήνουν οι πολυέλαιοι,
ανάβουν τα φιτιλάκια
για να βρουν το δρόμο ως την τουαλέτα
με το χρυσάφι.
Το θαύμα της παραγωγής,
το μέλλον των ανακτόρων ανανεώνεται κάθε φορά
που η ρουφήχτρα τραβά τους μόνους θησαυρούς τους.

(εθνικές εκλογές)

Σε κάποιους

15/10/2009Παραμύθιfaux bijoux

Σε αυτούς που δε ρομαντζάρουν τα βράδυα με πανσέληνο, ούτε βλέπουν θάλασσες στη παραλια. Σε όσους δε πίνουν, δε καπνίζουν, δε ξενυχτάνε ως το πρωί, γιατί τη σκέψη τους δε βρήκαν μέρος ακόμα να χωρέσουν. Σ’ αυτούς που ρίξαν στο κατάστρωμα τα ζάρια και μείνανε ταπί από το πρώτο τους ταξίδι.

Αυτοί διαλέγουν στο πίσω τοίχο ενός νεκροταφείου να αφήνουν τις γραφές τους με μαύρες μπογιές. Τα τούβλα χτίζουν, από τα μεσάνυχτα, το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα πάνω στο άλλο με χώμα και το σώμα τους. Περιμένουν το πρωί τους ποδηλάτες με τις παρδαλές κορδέλες και σειρήνες να περάσουν, να δουν το είδωλό τους στο καθρέφτη πριν ο ήλιος τους αφανίσει.

Σε αυτούς που δε ξέρουν να διηγούνται παραμύθια.